Υπ. Εσωτερικών: Αβάσιμες οι καταγγελίες της ΚΕΔΕ

«Πιθανόν, η ηγεσία της ΚΕΔΕ κρίνει με βάση πρακτικές που είχε γνωρίσει στο παρελθόν, αναφέρεται σε ανακοίνωση του υπ. Εσωτερικών

«Απολύτως αβάσιμες» χαρακτηρίζει το υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης τις καταγγελίες της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ) «περί δήθεν μεθόδευσης της κυβέρνησης, μέσω του άρθρου 45 του άρτι ψηφισθέντος Ν. 4320/2015 για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, προκειμένου να προσπορίσει οφέλη στην περιφερειάρχη Αττικής».
Όπως επισημαίνεται από το υπουργείο, «πιθανόν, η ηγεσία της ΚΕΔΕ κρίνει με βάση πρακτικές που είχε γνωρίσει στο παρελθόν με «κομματικούς φίλους» και «τακτικούς θαμώνες» των πολιτικών γραφείων των προηγούμενων κυβερνήσεων».
Ως προς την ουσία των καταγγελιών, το υπουργείο Εσωτερικών επισημαίνει ότι «αν η ηγεσία της ΚΕΔΕ έκανε τον κόπο να διαβάσει προσεκτικότερα το περιεχόμενο του «επίμαχου» άρθρου, θα έβλεπε ότι αντικείμενό του αποτελεί η δυνατότητα των Περιφερειών να συνάπτουν προγραμματικές συμβάσεις με ΔΕΚΟ (π.χ. ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, ΣΤΑΣΥ, ΟΣΥ κ.λπ.), προκειμένου να υλοποιούν δράσεις για την ανακούφιση ευπαθών ομάδων του πληθυσμού, και όχι το επισιτιστικό πρόγραμμα, που ως γνωστόν υλοποιείται στο πλαίσιο ευρωπαϊκού προγράμματος, ούτε φυσικά η μεταφορά του «τεκμηρίου αρμοδιότητας» για τα θέματα κοινωνικής πολιτικής από τους δήμους στις Περιφέρειες».
Προσθέτει δε ότι «άλλωστε, αν προσχωρούσε κανείς στη λογική της διοίκησης της ΚΕΔΕ, πώς δικαιολογείται η – κατά τη γνώμη μας εύλογη – απαίτηση των δήμων να έχουν «μερίδιο» στη διαχείριση του ΕΣΠΑ, τη στιγμή που το αντίστοιχο «τεκμήριο αρμοδιότητας» σε σχέση με την ανάπτυξη ανήκει στις Περιφέρειες;»
Τέλος, το υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης ζητά ψυχραιμία και τονίζει: «Σε συνθήκες πρωτοφανούς ανθρωπιστικής κρίσης, αυτό που προέχει είναι κινητοποίηση και η συνέργεια όλων των δυνάμεων στην κατεύθυνση της ανακούφισης των συνανθρώπων μας και όχι οι μικροψυχίες και οι διχασμοί. Γι” αυτό και η κυβέρνηση κινείται με γνώμονα την αποτελεσματικότερη ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, αντιμετωπίζοντας ως ισότιμους και πολύτιμους εταίρους και τους δύο βαθμούς Αυτοδιοίκησης».